Nedeni ne olursa olsun “kapsız yorganlı günleri”ni çok severdim. Babamın yorgana sinmiş kokusunu duyardım o zaman. Bu, hiçbir insanda duymadığım bir kokuydu. Tiryakisi olunan, özlemi çekilen bir ter kokusu… -Kokusunu, son sigarasının dumanına sarıp sonsuzluğa götürdüğünde, bir parçasını gömleğinde unutmuştu. O kokuyu, yüreğimde mayalayıp çoğalttım onsuz yıllarda-.
Kapsız yorganlı geceleri başka bir nedenle de severdim. Babamın kokusuna Gogo Dayı’nın büyüsü katılırdı böyle gecelerde.
Gogo Dayı…